by Stjórn Lífsvirðingar | feb 23, 2022 | Reynslusögur
Eftir að hafa horft á ástvin deyja hægt úr heilabilun, og starfa á hjúkrunarheimili þar sem margir íbúar höfðu heilabilun eða hrörnunarsjúkdóm, hef ég sterkar skoðanir á mikilvægi dánaraðstoðar. Að deyja hægt úr kvalarfullum sjúkdómi er fyrir mér pynting, og þykir mér...
by Stjórn Lífsvirðingar | okt 5, 2021 | Reynslusögur
Höfum oft rætt um dánaraðstoð Ég er núna hjá manninum mínum sem er kominn að lífslokum. Við erum fylgjandi dánaraðstoð og höfum oft rætt um það. Það gerir þessar síðustu stundir léttbærari. Óskandi væri að þurfa ekki að bíða lengi eftir að fá að deyja. Aðalbjörg...
by Stjórn Lífsvirðingar | sep 24, 2020 | Reynslusögur
Maðurinn minn dó úr blöðruhálskirtilskrabbabeini. Síðustu tvær vikurnar lá hann á sjúkrahúsi. Síðustu 2 dagana náði morfínið ekki að kæfa verkina og var hann mjög kvalinn þessa síðustu daga sína. Mig langar ekki að þurfa sjálf að leggjast inn á sjúkrahús mína...
by Stjórn Lífsvirðingar | sep 9, 2020 | Reynslusögur
Dánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi, allir eiga skilið að deyja með reisn. Ég hef horft á ömmu, afa, mömmu, móðursystur og tengdapabba veslast upp og þjást óbærilega undir lokin (fjögur með krabbamein, einn með parkinson). Að breytast í beinagrind sem haldið er...
by Stjórn Lífsvirðingar | jan 30, 2020 | Reynslusögur
Ingi minn dó 6. júlí 2017. Hann var með Lewy body og veikur frá árinu 1995. Pabbi sá það strax og ég mjög fljótlega. Sama ár leitaði ég til lækna vegna hans og ykkar. Aldrei var viðurkennt að neitt væri að honum, ég brotnaði alltaf meira og meira vegna óviðurkennds...
by Stjórn Lífsvirðingar | des 12, 2019 | Reynslusögur
Amma lá síðustu 3 árin í rúminu á elliheimilinu sem hún dvaldi á. Hún þekkti orðið engan afkomenda sinna, grét bara og það eina sem skildist var þegar hún bað í sífellu Guð að taka sig. Þegar kom að því að hún skildi við, orðin 101 árs gömul, var lífið látið fjara út...
