Aðeins læknar mega veita dánaraðstoð í Hollandi og er ákvörðunin ávallt byggð á ítarlegri sjúkdómsgreiningu. Flestir þeirra sem fengu dánaraðstoð í Hollandi árið 2022 voru krabbameinssjúklingar eða tæp 58%. Síðan komu aðrir langvinnir sjúkdómar s.s. hjarta- og æðasjúkdómar, lungnasjúkdómar, taugasjúkdómar o.fl. (33,1%), aldurstengdir fjölsjúkdómar (4,3%), heilabilun (3,3%) og geðsjúkdómar (1,3%). 

Í Belgíu voru helstu ástæður fyrir dánaraðstoð æxli/krabbamein (59,9%), sambland af mismunandi langvinnum og ólæknandi sjúkdómum (19,6%) og sjúkdómar í taugakerfinu (8,9%). 

Hjá Dignitas, sem er ein af fjórum samtökum sem veita dánaraðstoð í Sviss, leitar teymi frá Dignitas ávallt álits lækna áður en beiðni sjúklings um dánaraðstoð er samþykkt. Sjúklingur þarf að senda lækninum gögn um þróun sjúkdómsins, hvernig hann hefur verið meðhöndlaður og hver staðan er þegar sótt er um dánaraðstoð.

Skilyrðin í Hollandi eru þau að læknirinn þarf að vera sannfærður um að ósk sjúklingsins sé sjálfviljug og vel ígrunduð og að sjúklingurinn sé með góða dómgreind. Þar af leiðandi er aðeins hægt að veita dánaraðstoð á fyrri stigum heilabilunar þegar sjúklingur er enn fær um að taka ákvarðanir. 

Á seinni stigum heilabilunar getur verið að sjúklingur sé ekki lengur nægilega andlega hæfur til að leggja fram beiðni um dánaraðstoð. Ef hann hefur hins vegar fyllt út skriflega lífsviljaskrá þegar hann var enn fær um að taka ákvarðanir getur hún komið í stað munnlegrar beiðni. Það er mikilvægt að sjúklingur taki skýrt fram í skriflegri lífsviljaskrá hvað hann telji óbærilegar þjáningar. Læknirinn getur notað hana þegar sjúklingnum versnar og getur ekki lengur beðið um dánaraðstoð sjálfur. Læknirinn athugar síðan hvort beiðnin um dánaraðstoð uppfyllir skilyrði laganna.

Hvenær sem er í ferlinu má breyta fyrri ákvörðunum og hætta við. Einstaklingur sem biður um dánaraðstoð ræðir slíkt við lækninn sinn í fleiru en einu samtali og getur hvenær sem er dregið ósk sína til baka. Aldrei er því um skyndiákvörðun eða stundarbrjálæði að ræða heldur þarf óskin að vera vel ígrunduð.

Í hollensku lögunum segir hvergi að læknar megi aðeins veita einstaklingum búsettum í Hollandi dánaraðstoð. Hins vegar er mikil áhersla lögð á að einstaklingur hafi byggt upp traust meðferðarsamband við lækninn sinn. Læknirinn þarf að hafa nægilega þekkingu á sjúkrasögu sjúklingsins. Það er því erfitt að finna lækni sem er tilbúinn að veita einhverjum dánaraðstoð sem kemur til Hollands eingöngu í þeim tilgangi. 

Í Belgíu og Lúxemborg er sömuleiðis ekki beinlínis gerð krafa um ríkisborgararétt eða búsetu til þess að geta óskað eftir dánaraðstoð en aftur á móti er gerð krafa um að læknir viðkomandi einstaklings sé búinn að vera læknir hans samfleytt í ákveðið langan tíma. 

Það er því fremur fátítt að erlendir einstaklingar ferðist til Benelúx-landanna til að fá dánaraðstoð.

Ferðir til Sviss til að fá dánaraðstoð eru aftur á móti nokkuð algengar. Samtökin Dignitas og Pegasos í Sviss taka á móti þeim sem vilja fá dánaraðstoð og hafa lögheimili utan Sviss. Vitað er um alla vega einn Íslending sem leitaði til Dignitas til að fá dánaraðstoð.

Í Hollandi þurfa börn á aldrinum 12-15 ára samþykki foreldra fyrir ósk um dánaraðstoð. Börn á aldrinum 16 og 17 ára þurfa ekki samþykki foreldra en þau verða að vera upplýst um ósk barns síns. 

Hollenska þingið víkkaði árið 2023 lögin um dánaraðstoð og bætti inn ákvæði sem gerir dánaraðstoð mögulega fyrir börn á aldrinum 1 til 12 ára, með samþykki foreldra. Þetta mun aðeins standa þeim börnum til boða sem upplifa endalausar og óbærilegar þjáningar. Samkvæmt hollenska heilbrigðisráðuneytinu á þetta við um fimm til tíu börn á ári sem þjást af ólæknandi sjúkdómi og eru líkleg til að deyja í fyrirsjáanlegri framtíð. Læknar börðust hart fyrir þessari lagabreytingu.

Í Belgíu var lögunum breytt árið 2022 á þann hátt að gera dánaraðstoð mögulega fyrir ólögráða börn, án aldursskilyrða. Ólögráða einstaklingur þarf að vera með góða dómgreind, upplifa líkamlegar kvalir (andlegar þjáningar eru ekki teknar með í reikninginn fyrir ólögráða einstaklinga) og vera í læknisfræðilega vonlausri stöðu sem myndi leiða til andláts hans innan fyrirsjáanlegrar framtíðar. 

Í mörgum öðrum löndum, eins og t.d. Spáni, Nýja Sjálandi og Kanada, stendur dánaraðstoð aðeins þeim til boða sem eru 18 ára og eldri.