Reynslusaga
Lífsvirðing hefur áhuga á því að safna reynslusögum. Hefur þú þurft að horfa upp á óbærilegar kvalir ástvinar og sannfærst um að gott væri að leyfa dánaraðstoð sem valkost? Eða ertu sjálf/ur á þeim stað að vilja fá að deyja með reisn? Sendu okkur sögu þína. Hægt er að birta hana nafnlaust óskir þú þess.Reynslusögur
Af hverju má ekki lina þjáninguna nú þegar?
Eftir að hafa horft á ástvin deyja hægt úr heilabilun, og starfa á hjúkrunarheimili þar sem margir íbúar höfðu heilabilun eða hrörnunarsjúkdóm, hef ég sterkar skoðanir á mikilvægi dánaraðstoðar. Að deyja hægt úr kvalarfullum sjúkdómi er fyrir mér pynting, og þykir mér merkilegt hvað fólki finnst algjörlega sjálfsagt að svæfa dýr „svo þau þjáist ekki“, […] Lesa meira
Höfum oft rætt um dánaraðstoð Ég er núna hjá manninum mínum sem er kominn að lífslokum. Við erum fylgjandi dánaraðstoð og höfum oft rætt um það. Það gerir þessar síðustu stundir léttbærari. Óskandi væri að þurfa ekki að bíða lengi eftir að fá að deyja. Aðalbjörg Reynisdottir Lesa meira„Ég vil gjarnan fá að ráða hvenær og hvernig ég yfirgef þessa jarðvist.“
Maðurinn minn dó úr blöðruhálskirtilskrabbabeini. Síðustu tvær vikurnar lá hann á sjúkrahúsi. Síðustu 2 dagana náði morfínið ekki að kæfa verkina og var hann mjög kvalinn þessa síðustu daga sína. Mig langar ekki að þurfa sjálf að leggjast inn á sjúkrahús mína síðustu daga með þá vitneskju að ég gæti þurft að þola það […] Lesa meiraDánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi
Dánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi, allir eiga skilið að deyja með reisn. Ég hef horft á ömmu, afa, mömmu, móðursystur og tengdapabba veslast upp og þjást óbærilega undir lokin (fjögur með krabbamein, einn með parkinson). Að breytast í beinagrind sem haldið er lífi í með ráðum og dáðum lækna og fá ekkert um það að segja […] Lesa meiraÉg er ekki sár en er ennþá reið!
Ingi minn dó 6. júlí 2017. Hann var með Lewy body og veikur frá árinu 1995. Pabbi sá það strax og ég mjög fljótlega. Sama ár leitaði ég til lækna vegna hans og ykkar. Aldrei var viðurkennt að neitt væri að honum, ég brotnaði alltaf meira og meira vegna óviðurkennds sjúkdóms og skapbreytinga hans. Hann […] Lesa meira
Af hverju má ekki lina þjáninguna nú þegar?
Eftir að hafa horft á ástvin deyja hægt úr heilabilun, og starfa á hjúkrunarheimili þar sem margir íbúar höfðu heilabilun eða hrörnunarsjúkdóm, hef ég sterkar skoðanir á mikilvægi dánaraðstoðar. Að deyja hægt úr kvalarfullum sjúkdómi er fyrir mér pynting, og þykir mér merkilegt hvað fólki finnst algjörlega sjálfsagt að svæfa dýr „svo þau þjáist ekki“, […] Lesa meira- Höfum oft rætt um dánaraðstoð Ég er núna hjá manninum mínum sem er kominn að lífslokum. Við erum fylgjandi dánaraðstoð og höfum oft rætt um það. Það gerir þessar síðustu stundir léttbærari. Óskandi væri að þurfa ekki að bíða lengi eftir að fá að deyja. Aðalbjörg Reynisdottir Lesa meira
„Ég vil gjarnan fá að ráða hvenær og hvernig ég yfirgef þessa jarðvist.“
Maðurinn minn dó úr blöðruhálskirtilskrabbabeini. Síðustu tvær vikurnar lá hann á sjúkrahúsi. Síðustu 2 dagana náði morfínið ekki að kæfa verkina og var hann mjög kvalinn þessa síðustu daga sína. Mig langar ekki að þurfa sjálf að leggjast inn á sjúkrahús mína síðustu daga með þá vitneskju að ég gæti þurft að þola það […] Lesa meiraDánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi
Dánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi, allir eiga skilið að deyja með reisn. Ég hef horft á ömmu, afa, mömmu, móðursystur og tengdapabba veslast upp og þjást óbærilega undir lokin (fjögur með krabbamein, einn með parkinson). Að breytast í beinagrind sem haldið er lífi í með ráðum og dáðum lækna og fá ekkert um það að segja […] Lesa meiraÉg er ekki sár en er ennþá reið!
Ingi minn dó 6. júlí 2017. Hann var með Lewy body og veikur frá árinu 1995. Pabbi sá það strax og ég mjög fljótlega. Sama ár leitaði ég til lækna vegna hans og ykkar. Aldrei var viðurkennt að neitt væri að honum, ég brotnaði alltaf meira og meira vegna óviðurkennds sjúkdóms og skapbreytinga hans. Hann […] Lesa meira