Reynslusögur
„Ég vil gjarnan fá að ráða hvenær og hvernig ég yfirgef þessa jarðvist.“
Maðurinn minn dó úr blöðruhálskirtilskrabbabeini. Síðustu tvær vikurnar lá hann á sjúkrahúsi. Síðustu 2 dagana náði morfínið ekki að kæfa verkina og var hann mjög kvalinn þessa síðustu daga sína. Mig langar ekki að þurfa sjálf að leggjast inn á sjúkrahús mína síðustu daga með þá vitneskju að ég gæti þurft að þola það […] Lesa meiraDánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi
Dánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi, allir eiga skilið að deyja með reisn. Ég hef horft á ömmu, afa, mömmu, móðursystur og tengdapabba veslast upp og þjást óbærilega undir lokin (fjögur með krabbamein, einn með parkinson). Að breytast í beinagrind sem haldið er lífi í með ráðum og dáðum lækna og fá ekkert um það að segja […] Lesa meiraÉg er ekki sár en er ennþá reið!
Ingi minn dó 6. júlí 2017. Hann var með Lewy body og veikur frá árinu 1995. Pabbi sá það strax og ég mjög fljótlega. Sama ár leitaði ég til lækna vegna hans og ykkar. Aldrei var viðurkennt að neitt væri að honum, ég brotnaði alltaf meira og meira vegna óviðurkennds sjúkdóms og skapbreytinga hans. Hann […] Lesa meiraLíknandi meðferð… bara fallegra orðalag yfir því að svelta hana í hel
Amma lá síðustu 3 árin í rúminu á elliheimilinu sem hún dvaldi á. Hún þekkti orðið engan afkomenda sinna, grét bara og það eina sem skildist var þegar hún bað í sífellu Guð að taka sig. Þegar kom að því að hún skildi við, orðin 101 árs gömul, var lífið látið fjara út með líknandi […] Lesa meiraÉg veit fyrir víst að svona vildi hún aldrei enda líf sitt
Konan mín, sem aðeins er 52 ára, greindist með lungnakrabbamein í marslok 2017 eftir að hafa gengið á milli lækna í 4 – 5 mánuði. Hún var mjög hraust og passaði sig að lifa eðlilegu heilbrigðu lífi. Síðar dreifði krabbinn sér í nýrnahettu og höfuð. Í janúar 2018 var hún send til London í sérstaka […] Lesa meira
„Ég vil gjarnan fá að ráða hvenær og hvernig ég yfirgef þessa jarðvist.“
Maðurinn minn dó úr blöðruhálskirtilskrabbabeini. Síðustu tvær vikurnar lá hann á sjúkrahúsi. Síðustu 2 dagana náði morfínið ekki að kæfa verkina og var hann mjög kvalinn þessa síðustu daga sína. Mig langar ekki að þurfa sjálf að leggjast inn á sjúkrahús mína síðustu daga með þá vitneskju að ég gæti þurft að þola það […] Lesa meiraDánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi
Dánaraðstoð eru sjálfsögð mannréttindi, allir eiga skilið að deyja með reisn. Ég hef horft á ömmu, afa, mömmu, móðursystur og tengdapabba veslast upp og þjást óbærilega undir lokin (fjögur með krabbamein, einn með parkinson). Að breytast í beinagrind sem haldið er lífi í með ráðum og dáðum lækna og fá ekkert um það að segja […] Lesa meiraÉg er ekki sár en er ennþá reið!
Ingi minn dó 6. júlí 2017. Hann var með Lewy body og veikur frá árinu 1995. Pabbi sá það strax og ég mjög fljótlega. Sama ár leitaði ég til lækna vegna hans og ykkar. Aldrei var viðurkennt að neitt væri að honum, ég brotnaði alltaf meira og meira vegna óviðurkennds sjúkdóms og skapbreytinga hans. Hann […] Lesa meiraLíknandi meðferð… bara fallegra orðalag yfir því að svelta hana í hel
Amma lá síðustu 3 árin í rúminu á elliheimilinu sem hún dvaldi á. Hún þekkti orðið engan afkomenda sinna, grét bara og það eina sem skildist var þegar hún bað í sífellu Guð að taka sig. Þegar kom að því að hún skildi við, orðin 101 árs gömul, var lífið látið fjara út með líknandi […] Lesa meiraÉg veit fyrir víst að svona vildi hún aldrei enda líf sitt
Konan mín, sem aðeins er 52 ára, greindist með lungnakrabbamein í marslok 2017 eftir að hafa gengið á milli lækna í 4 – 5 mánuði. Hún var mjög hraust og passaði sig að lifa eðlilegu heilbrigðu lífi. Síðar dreifði krabbinn sér í nýrnahettu og höfuð. Í janúar 2018 var hún send til London í sérstaka […] Lesa meira